GranFondo
13 September 2015 | Canada, Port Moody
Je bent nooit te oud om te leren. Nooit gehoord van een GanFondo, daar zaterdag per ongeluk mee kennisgemaakt en als je dan op internet zoekt dan blijken er vandaag, zondag, in Amerika 16 (zestien!!) van dergelijke fietsevenementen te zijn.
Maar laat ik bij het begin beginnen. We zijn nu bijna vijf weken in Canada en hebben aan het begin van deze vakantie vernomen dat we hoe dan ook een keer naar Whistler zouden moeten gaan. Maar ja, het is overal mooi, dus Whistler bleef nog steeds op het lijstje staan.
Maar Elly had toch de kriebels en dus hebben we besloten om op de mooie zonnige zaterdag dan naar Whistler te gaan. Mooie vergezichten werden beloofd, dan daar heb je een zonnige dag voor nodig.
En toen kwam het: op de snelweg van Vancouver naar Whistler was 1 baan afgesloten, maar de afsluiting was kennelijk aan het eind, want de pilonnen werden net opgehaald. Niks aan de hand? Nou, dat viel tegen, want wij reden net wat harder dan die auto met de ophaaldienst. En dus bleef de rit tot Whistler beperkt door die afgesloten baan. En heel af en toe zag je een fietser. Knap hoor, zo tegen de berg op.
En toen werd het duidelijk door een tekst boven de weg: er was een fietsevenement en daarom was de weg gedeeltelijk afgesloten van 's morgens vroeg tot laat in de middag. En hoe dichter bij Whistler hoe meer fietsers. En uiteindelijk bleek het evenement ook reden voor allerlei andere druk bezette zaken: geen hotelkamer te vinden, alle restaurants overvol, maar wel gezellig druk in het stadje.
Wel toevallig natuurlijk, dat wij precies op de dag van de jaarlijkse fietstocht van Vancouver naar Whistler, ruim 120 km bergje op en bergje af, langs die fietsers naar dat Whistler gingen.
En in het stadje blijkt, dat daar in 2010 ook de Olympische spelen zijn geweest. Op het plein met de vijf cirkels van de Olympische spelen komt dan een mevrouw vragen of ze een foto van ons zal maken bij dat monument. Helaas is de foto zo duidelijk, dat die twee mensen die daarvoor in de weg staan niet of nauwelijks herkenbaar zijn als Elly en Hans.
Hoe dan ook, het was een mooie tocht, prachtige natuur, gezellig rondgekeken, maar toch maar terug naar huis. Het beloofde mooie uitzicht bestaat uit een ritje met een gondel van de ene bergtop naar de andere bergtop, dat doen we dan maar een andere keer. Zoiets hebben we wel vaker gedaan, dus het was geen grote teleurstelling om dat deze keer over te slaan.
Maar laat ik bij het begin beginnen. We zijn nu bijna vijf weken in Canada en hebben aan het begin van deze vakantie vernomen dat we hoe dan ook een keer naar Whistler zouden moeten gaan. Maar ja, het is overal mooi, dus Whistler bleef nog steeds op het lijstje staan.
Maar Elly had toch de kriebels en dus hebben we besloten om op de mooie zonnige zaterdag dan naar Whistler te gaan. Mooie vergezichten werden beloofd, dan daar heb je een zonnige dag voor nodig.
En toen kwam het: op de snelweg van Vancouver naar Whistler was 1 baan afgesloten, maar de afsluiting was kennelijk aan het eind, want de pilonnen werden net opgehaald. Niks aan de hand? Nou, dat viel tegen, want wij reden net wat harder dan die auto met de ophaaldienst. En dus bleef de rit tot Whistler beperkt door die afgesloten baan. En heel af en toe zag je een fietser. Knap hoor, zo tegen de berg op.
En toen werd het duidelijk door een tekst boven de weg: er was een fietsevenement en daarom was de weg gedeeltelijk afgesloten van 's morgens vroeg tot laat in de middag. En hoe dichter bij Whistler hoe meer fietsers. En uiteindelijk bleek het evenement ook reden voor allerlei andere druk bezette zaken: geen hotelkamer te vinden, alle restaurants overvol, maar wel gezellig druk in het stadje.
Wel toevallig natuurlijk, dat wij precies op de dag van de jaarlijkse fietstocht van Vancouver naar Whistler, ruim 120 km bergje op en bergje af, langs die fietsers naar dat Whistler gingen.
En in het stadje blijkt, dat daar in 2010 ook de Olympische spelen zijn geweest. Op het plein met de vijf cirkels van de Olympische spelen komt dan een mevrouw vragen of ze een foto van ons zal maken bij dat monument. Helaas is de foto zo duidelijk, dat die twee mensen die daarvoor in de weg staan niet of nauwelijks herkenbaar zijn als Elly en Hans.
Hoe dan ook, het was een mooie tocht, prachtige natuur, gezellig rondgekeken, maar toch maar terug naar huis. Het beloofde mooie uitzicht bestaat uit een ritje met een gondel van de ene bergtop naar de andere bergtop, dat doen we dan maar een andere keer. Zoiets hebben we wel vaker gedaan, dus het was geen grote teleurstelling om dat deze keer over te slaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
